در محضر قرآن

قرآن کريم به عرف توجه کرده است. واژه "عرف" دو مرتبه و "معروف" 32 مرتبه در قرآن به کار رفته است.^[1] قرآن توصيه مي کند که طبق عرف دستور داده شود و ديگران طبق آداب عرفي تربيت گردند: "خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ (اعراف/199)؛ عفو (و مدارا پيش) گير و به (کار) پسنديده فرمان ده و از نادانان روي گردان."

از امام صادق(ع) نقل شده است:

«انّ الله ادّب رسوله فقال خذ العفو الايه قال خذ منهم ما ظهر وماتيسّر والعفو الوسط»^[2]

يعني خدا پيامبرش را ادب آموخت و آيه «خذ العفو» را به او فرمود و گفت: آنچه ظاهر است و آسان است را بگير و عفو يعني حد وسط.